Αναδάσωση με σπορά

Πριν τρία χρόνια μάθαμε πώς γίνεται αναδάσωση με σπορά με τη βοήθεια του υπεύθυνου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και ενός γεωπόνου , σύστημα που βασίζεται σε ιαπωνική μέθοδο . Τυλίξαμε τους σπόρους σε καολίνη χρησιμοποιώντας μια μικρή μπετονιέρα νερό και καολίνη.
Κατόπιν τους σπείραμε σε μια γυμνή πλαγιά του Αιγάλεω .Οι σπόροι φύτρωσαν αλλά τα γιδοπρόβατα της περιοχής τους καταευχαριστήθηκαν.

Δεντροφύτευση.

Δοκιμάσαμε και την αναδάσωση με δεντροφύτευση. Είναι κουραστικό να ανοίγεις τους λάκκους, κάποιος πρέπει όμως να ποτίζει τα δεντράκια .Τα νιώθαμε μόνα και ανησυχούσαμε. Λέτε η φύση να τα καταφέρνει καλύτερα μόνη της;

Δημιουργία κήπων .

Στον αυλόγυρο του σχολείου υπήρχαν δύο χώροι σκεπασμένοι με πέτρες και σκληρό χώμα. Δάσκαλοι – μαθητές- εργάτες του Δήμου βρήκαν δουλειά . Σκάψιμο –φύτεμα , δημιουργήσαμε δύο υπέροχες γωνιές πράσινου . Τα φυτά μας τα έδωσε το Υπουργείο Γεωργίας και τα κενά κάλυψε η υπηρεσία πρασίνου του Δήμου . Τώρα τα φροντίζει η Ε’ τάξη.

Υιοθεσία Ακτής

Κάπου εκεί μεταξύ Τσιμεντάδικου και Λιπασμάτων υπάρχει ένα γραφικό λιμανάκι, τα «βοτσαλάκια» που οι γονείς μας έκαναν μπάνιο. Είχε όμως μετατραπεί σε σκουπιδότοπο.
Ματιές διασταυρώθηκαν με νόημα, τα εφόδια έτοιμα και είκοσι μαθητές της ΣΤ΄ βρέθηκαν στην παραλία.
Η καθαριότητα άρχισε.
Ο κόπος τεράστιος.
Τα γιατί πλανιούνται στον αέρα.
Το αποτέλεσμα αποζημιώνει τα παιδιά που δεν πιστεύουν στα μάτια τους.
Οι φωτογραφίες που υπάρχουν στο σχολείο μας θα σας δώσουν τα στοιχεία που θέλετε. 

Οικολογικό σχολείο που δε νοιάζεται για τις ακτές της γειτονιάς του, δε γίνεται.

Ένα λιμανάκι που κάποτε ήταν χάρμα οφθαλμών εδώ και χρόνια έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο.

Αποφασίσαμε να το υιοθετήσουμε. Κατεβαίνουμε λοιπόν στη Δραπετσώνα με γάντια σακούλες και μαζεύουμε τόνους σκουπιδιών.

Κανείς όμως δεν άκουγε τις φωνές και τις διαμαρτυρίες μας.