Απόψεις μαθητών

Με λένε Σταμάτη Σιδηρόπουλο, είμαι χαρούμενο παιδί ευγενικό , σκέφτομαι πολύ, παρατηρώ τα πάντα γύρω μου, κρίνω, συγκρίνω, παίρνω αποφάσεις, αλλά παίρνω και ανάποδες .Καλά έριξαν τα βοθρολύμματα στο Σαρωνικό και μάλιστα δίπλα μας, δε μπορούσαν να μαζεύουν το υδρόθειο που βρομοκοπάει ειδικά το βραδάκι που πάει να ηρεμήσει η ψυχή μας . Δεν μπορούσαν να σκεπάσουν όλη αυτή τη σαβούρα που μένει; Άντε για να μην πω τη λέξη και είμαι και καλό παιδί ..Πού πηγαίνουν τα λύμματα;. Μήπως φορτώνονται σε φορτηγά και περνούν μπροστά από την πόρτα μας; Τι να σας πω για τα κουνούπια! Κάθε βράδυ συναυλία, καλύπτουν το βουητό των μύλων . Έχουν παχύνει και μοιάζουν με μέλισσες . Τα βλέπω και τρέχω αλλά δεν προλαβαίνω πάντα , έτσι την άλλη μέρα γίνομαι…πουά, με τρώει το σώμα μου και γίνομαι θηρίο. Έχω δίκιο δεν νομίζετε;

Είμαι η Θεοδοσία Σπηλιαρώτη ένα κορίτσι πολύ ήσυχο ,όλα τα προτιμώ σε χαμηλούς τόνους τη μουσική ,τη φωνή της δασκάλας μου, τη σφυρίχτρα της γυμνάστριας τα παιχνίδια των συμμαθητών μου . Την ώρα που γράφω ορθογραφία και ψάχνω το «ι» που ταιριάζει στη λέξη ,η εξαέρωση των καζανιών της ΔΕΗ με κάνουν να πετάγομαι μέχρι το ταβάνι , η καρδία μου βροντοχτυπά προσπαθώ να συνεχίσω και κάνω λάθος και το ι. Συνεχίζω ,ηρεμώ αλλά δυστυχία μου το φορτηγό στην Κων/νου Παλαιολόγου φρενάρει, τρίζει ολόκληρο, κλείνω τα αυτιά μου ευτυχώς δεν ακούστηκε το μπάμ. Γυρίζω στο σπίτι μου όμως τι κακό ούτε να κοιμηθώ μπορώ , ούτε να ησυχάσω. Κάτι βουίζει συνεχώς μου μουδιάζει το κεφάλι .Τι είναι, μαμά μου, φωνάζω .Αχ κορούλα μου οι μύλοι αυτοί ….που κάνουν το σιτάρι ,αλεύρι, έχουν κάτι τεράστιους ανεμόμυλος που γυρίζουν όλο το βράδυ ασταμάτητα ,έπειτα το σιτάρι για να σπάσει χρειάζεται μηχανήματα που παράγουν και θόρυβο. Κάνετε κάτι, η ηχορρύπανση είναι τρομερή, δεν αντέχουμε, θέλουμε την ηρεμία μας και μάλιστα την απαιτούμε.

Είμαι η Μαριαλένα Πεπόνα, αγαπώ τη φύση, τη θάλασσα , την καθαριότητα ,τη νοικοκυροσύνη τις υποσχέσεις που κρατούν,την τιμιότητα . Άκουγα λοιπόν τόσο καιρό θα κλείσει η ΔΕΗ, θα γίνει πάρκο, θα δοθεί στους κατοίκους θα ..θα… Τελικά τι έγινε; Σκάψιμο στους δρόμους .Φυσικό αέριο σου λένε. «Άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς» . Πάλι μόλυνση , πάλι ηχορρύπανση ξανά μανά τα ίδια .Τελικά εμείς τα παιδιά ποιο ρόλο παίζουμε; Υπολογίζει κανείς τη γνώμη μας , τη θέλησή μας; Εμείς θέλουμε πράσινο, χώρο για παιχνίδι ,όμορφο και καθαρό περιβάλλον .Σε λίγα χρόνια θα είμαστε ενήλικες , θα μετράει η άποψη μας ,θα είμαστε πολίτες . Όλα αυτά που μαθαίνουμε στο σχολείο μας για οικολογία ,για σεβασμό στη γη που πρέπει να την παραδώσουμε στα παιδιά μας για ανακύκλωση ,για συμμετοχή στα τοπικά προβλήματα δε θα σβήσουν απ’ τη μνήμη μας .Αντίθετα θα σπινθηροβολήσουν τη στιγμή που πρέπει.

Είμαι ο Φραγκίσκος Σαγκινέτος, μαθητής της ΣΤ. ήσυχος ,λογικός ,σκεπτικός ,προβληματισμένος και πάντα προσπαθώ να καλυτερέψω τη ζωή μου αλλά και τη ζωή των γύρω μου . Όλα τα θέλω νοικοκυρεμένα και καθαρά. Δεν αντέχω λοιπόν άλλο την ψαρίλα ,τα πεταμένα σάπια ψάρια, τις ψαροκάσελες εδώ κι εκεί . Παντού μύγες ,σφήγκες, σκουλήκια .Αίσχος! Όχι τίποτε άλλο ανήκω και σε οικολογικό σχολείο και βλέπω ότι δε μπορώ να κάνω τίποτε . Είμαι αδύναμος γιατί σκοντάφτω πάνω στην αδιαφορία των άλλων . Όμως εγώ έχω πάντα στο νου μου το «σκέφτομαι παγκόσμια, δρω τοπικά» Γι΄ αυτό λοιπόν παιδιά, προτείνω να ψάξουμε για λύσεις , να βρούμε τους υπευθύνους , να διαμαρτυρηθούμε ,ίσως χρειαστεί να πάμε και στο χαζοκούτι που κάνει τα μικρά μεγάλα και τα σημαντικά ασήμαντα . Πάντως, ας μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια . Το Κερατσίνι αξίζει καλύτερη τύχη και μεις τα παιδιά του κόσμου πρέπει να μεγαλώσουμε για ν’ αλλάξουμε τον κόσμο …

Με λένε Κώστα Μενδρινό ,μου αρέσει ο αθλητισμός αλλά τρελαίνομαι για το ποδόσφαιρο . Στη συνοικία βρίσκω ακόμα μέρος για να παίζω είτε στην αυλή του σχολείου είτε στο γηπεδάκι . Τρέχω ,φωνάζω ,βάζω γκολ ,παίρνω βαθιές ανάσες . Ωχ` τι είναι αυτό που κάνει τη μύτη μου να τσούζει ,τα μάτια μου να δακρύζουν ,το λάρυγγα μου να ξεραίνεται . Πώς μυρίζει; Αμμωνία ; Άζαξ ; Αμάν, διαρροή από τα λιπάσματα . Βοηθήστε να σωθούμε ,τρέξτε, κλειστείτε μέσα , μέχρι να διαλυθεί το αέριο . Βέβαια οι διαμαρτυρίες μας στον τότε υπουργό βιομηχανίας Κ. Σημίτη δεν είχαν αποτέλεσμα .Απάντηση ; μια επιστολή ότι το εργοστάσιο είναι χρήσιμο . Ναι , είναι χρήσιμο ,άλλα βάλτε φίλτρο στις καμινάδες και ας κοστίζουν . Η ζωή μας είναι πιο ακριβή αφού η πόλη μεγάλωσε τόσο και άγγιξε το εργοστάσιο που λειτουργεί με άδεια του κράτους. Τότε το κράτος πρέπει να το απομακρύνει από κοντά μας , ας πάει σε περιοχές αραιοκατοικημένες με μεγάλη ανεργία και αστυφιλία ..